Woord vooraan de 21ste eeuw (voorlopige titel)

Eenheid. Het Ene. De Ene.
We hebben de wereld eind de 20ste eeuw hopeloos verdeeld achter gelaten. Maar wat is de wereld?

Jezus zei:
Hij die de wereld erkend heeft,
heeft een lijk ontdekt.
En voor hem die een lijk ontdekt heeft,
de wereld is niet meer waard. Th. ev. 5

Het lijkt sterft af.

Besef dat je dood bent

staat er in "Het Tibetaans Dodenboek" *. Beseffen wij wel dat onze wereld dood is? Een lijk is?

Meer, meer, meer.
Altijd maar meer.
Op het meer van consumptie
drijven vele lijken. xx

Is onze wereld dan gestorven? "Onze" wereld van hebzucht en egoïsme is niet gestorven, ze heeft nooit geleefd. Over deze "onze" is het hem te doen. Vertrekken we vanuit ons lagere ego, of vanuit ons hogere Wezen? Het is of het ene of het andere, een weg tussenin bestaat er niet (1). Ons hogere Wezen kijkt naar de wereld, en vindt een lijk.

Even terugblikken op een cyclus die nu afgesloten wordt. In de middeleeuwen was er veel devotie, maar nauwelijks individueel bewustzijn. Met de renaissance is terug aangeknoopt bij het Oude Griekse denken. Dit bracht een sterke opbloei van de wetenschappen met zich mee. De mens werd zich bewust van de eigen mogelijkheden. Het individuele bewustzijn heeft een grote evolutie doorgemaakt, maar op het einde van deze cyclus heeft dit individuele bewustzijn geleid tot individualisme en uiteindelijk tot puur egoïsme.
Tijdens deze cyclus werd God beetje bij beetje onttroont. Het beeld van de grote schrikwekkende God van de middeleeuwen maakte plaats voor God als horlogemaker (2). Uiteindelijk is God gestorven, "Gott ist Tod", zei Nietsche. Maar is Hij-Zij wel gestorven?

Bij de aanvang van de 21ste eeuw kunnen we vaststellen dat een cyclus zich aan het afsluiten is. Dat dit zonder slag of stoot zou verlopen, kan moeilijk verwacht worden. Het individuele bewustzijn is uitgegroeid tot torenhoog egoïsme. Twee van deze torens storten in; het Wereld Handels Centrum is letterlijk in elkaar gezakt.
Begin de 21ste eeuw wordt overgestapt van het Vissen-tijdperk (Pisces xxx) naar het tijdperk van de Waterman (Aquarius), en deze overstap is -zoals elke grote verandering- moeilijk. Het oude geeft zich zo maar niet gewonnen, en toch is de strijd zo goed als gestreden. En het voornaamste

Het Leven is bewaard gebleven (3)

daar is trouwens op hoger niveau nooit twijfel over geweest. Bij de aanvang van de 21ste eeuw draagt het leven nog een zware bolster van egoïsme om zich heen. Hoe zich bevrijden?
Een zaadje dat in de grond gestopt wordt start in het volstrekte donker van de aarde, weet dat het alleen is, maar draagt tevens het Leven in zich. Het is dit in zich -in het Zelf- waar het momenteel om gaat. Dit leven binnenin het zaadje komt tot groei en met eigen inspanning boort het door de aarde heen en ziet iets nieuws: licht. Het bolster is doorbroken, de verbinding tussen het zaadje in Moeder Aarde en het Licht is tot stand gekomen. Het nieuwe frisse leven kan beginnen. En het bolster? Waarom nog achterom kijken?